dört kişilik bir ailenin dünya sürgünü....

Heytt bee..Sanki yeni Türk edebiyatı yazarlarının roman isimleri gibi bi başlık bile yazabildim.Ylnız klavyede harfleri bulmada zorlanıyorum.Yazmaya yazmaya... Efenim başlıktan da anlaşılacağı üzere pek hareketli şimdi yazması okuması kolay ama yaşaması çok zor olan 3 ayımızı anlatma vakti geldi. Hocannemiz de fırçayı çekmiş o ayrı... Geçen sene bu zamanlar artık üçüncü bebeyi sevme vaktinin geldiğini hissetmiştim.Bebek görünce kaçmıyordum mesela..Kucağımda bir bebeyle hayal edebiliyordum ya kendimi, vakit geldi dedik...O sırada da bizim başımızın belası Tübitak proje yarışmaları var, ha gayret ona hazırlanıyoruz..Sabahlara dek oturup yaz oku yaz oku...Hatta daha rahat çalışayım, bölünmeyeyim diye bekar arkadaşlarda geceledim...Aylardan marta ulaştık, hamileyim biliyorum belirtilerden,sekmeyen bir düzenim var ve artık tecrübeliyim ya doktora koşmadım hemen..Hele bi üç ayı devirelim istedim.Tabi ben o arada proje sergisi için Samsun'a gittim öğrencilerle,koşturması topuklu ayakk

       Tüm gün başımın ön kısmından ayrılmayan bir ağrıyla yazıyorum bu gece.Tam da gece yarısından önce yatsı namazımı kılayım deyip niyet ettim namaza.Bir yandan zonklayan ağrı bir yandan kendimle baş başa kaldığım nadir an olması sebebiyle gün boyu savdığım ötelediğim bütün düşünceler sıralanmaya başladı.Öğrencilere yapacağım sınav sorularından tutun da, yarın arkadaşlara yaptığım kekten götüreyim e kadar gerek boş gerek mühim tüm yapılacaklar.       Neden kendime zaman ayırmıyorum ki diyorum,şöyle çocukların uyuduğu karanlık sessiz bir köşede,bırakayım aksın zihnim,kendi kendime içimden konuşayım, ya da namaz kılayım bir kaç rekat.Ama yapmıyorum yapamıyorum.En küçük bir boşluğumda bir romana sarılıyorum kimi zaman da ruh halime uygun bir filme kapılıyorum. Yine bir gözardı etme durumu...Kendimden kaçma hali..Aslında alıp başımı gidiyorum..Kalbimle başımın bağlantısını kesiyorum ki,düşünmeyeyim,üzülmeyeyim ve vicdan azabı çekmeyeyim..Bir zamanlar başını alıp gitmenin kurtulu