Rutinler
Erik dalı ile aramıza çelik iskeleler girdi üç haftadır. Binaya yalıtım yapılıyor nihayet ve bu da bu süre zarfında balkon ve pencerelerin kullanımını kısıtlıyor. Normalde tüle perdeye açık mı kapalı mı diye pek dikkat etmem, tenha bir sokaktayız, yakınımızda bir bina da yok bizi görecek. Ama yalıtım işi bitene dek hücrede ve sürekli gözetleniyormuşuz gibi hissettim. Alla var, işçiler çok işinin ehli insanlardı, hiç bir kere bile camdan içeri kaçak bir bakışa rastlamadım, hatta tülün gerisinden takip ediyorum acaba cama doğru bakacaklar mı diye ama hayır bir kere bile göz atmadılar içeriye. Bugün itibariyle iskeleler söküldü, eve güneş doğdu, erik yeşilliği doldu resmen. Tekrardan içime okuma isteği geldi ki cidden hiç okuyamadım üç haftadır. Şimdi de bu saatte harıl harıl e-kitap arıyorum kendime. Gönül ister ki kitapçıdan ağır ağır bakınarak hatta içine dalacak kadar okuyarak alayım kitabı ama böyle bir imkan ve ortam yok. İnternetten almak başlı başına bir riziko ayrıca hesabımı da