dört kişilik bir ailenin dünya sürgünü....

         Bu blog işi kaçamak zamanlara sığacak gibi görünmüyor.Çocuğun gibi ilgi,alaka istiyor,özenilip yazılmak,sayfası süslenmek istiyor.Arada bir dünyadan notlar düştüğüm çanta içindeki defterime hiç benzemiyor.Arada okuyanlar,çok kıymetli yorumlar bırakanlar oluyor,ki genelde cevap yazmıyorum,yazılanı görmem bile en erken bir hafta sonra olabiliyor.Biraz boynu bükük,pejmürde bir blog benimkisi.Herşeye rağmen çökmeden benim derdimi 4 seneden fazla yüklendi gidiyor.Bana güzel dostlar kazandırdı,hamileyken,taze anneyken,bazen de keçileri kovalayıp delirecekken imdadıma yetişti bloglarda okuduklarımla.Hasılı hayırlı amaçlarla kullanıldığında o şekilde geri dönüt veren bir şey imiş.Keşke daha güzel olabilseydi,ama bendeki maymun bir türlü doymuyor,elimdeki işi beceririrm sanıp daha da istiyorum,talep ediyorum,sonra bütün işler birikince de başlıyorum serzenişlere.Ama Rabbim işte,sıkışmayınca Hızır'ı yetiştirmiyor.Bu dediğim işlerin hepsi,süreçleri çok meşakkatli geçmiş olsa da niha

Bu hafta sonu Afyon'da finallere gireceğim,lakin ne çalışabiliyorum ne de zorla çalıştıklarımdan anladığım bir şey var...Resmen müfredat zengin görünsün diye birkaç ders koymuşlar...Tamam matematik ağırlıklı puanla alıyorlar öğrenciyi,ama bu öğrenciler sanki mühendislik derecesinde iyiler..         Formüller,tanımlamalar,hayatımda hiç görmediğim aletler var, bir de bu aletlerin nasıl ölçüm yaptığını nasıl çalıştığını,kısımlarını felan inceden inceye anlatmış...Keşke kardeşim yanımda olsaydı da anlatsaydı..İnşaat mühendisliğinde veriliyormuş bu ders...Belki faydası olurdu bana...       Gece,mutfak masasına kuruluyorum,nerdeyse sabaha kadar caanım kalemlerimle yazıyorum,çiziyorum,yapıştırıyorum....     Sabah ise gecenin karmaşasına uyanıyorum...Hazırlanacak kahvaltı,giydirilip doyurulacak aç mideler ve yoğun bir okul sonu...         Kalkar kalkmaz "kasar"diye ağlayan,hellimleri sıcak olmasına rağmen yiyen,hem yiyen hem ağlayan pisb

Yarattığı stres,yorgunluk hem öncesinde hem de sonrasında gereken temizlik işlemleriyle doğumgünü kutlamaları beni soğutuyor..Evde hazırı yenmeyip mumlar sönünce de sadece bakakalıyoruz pastaya..Ben de Yusuf için bembeyaz kremalı üzerinde de yazın dondurduğum böğürtlenlerle dolu bir pasta hayal etmiştim... Bugün fırsatını bulup hayalimi gerçekleştirdim...Tadı da tahminimden güzeldi...Uzun uzun tarif veremeyeceğim ancak bu kedidili bisküvileri pastaya gerçekten yakışıyor..İçindekiler de hazır pasta tabanlarına göre sade..Ve yağ içermiyor...Neyse ben bu bisküvileri dizdim kalıba,üzerine de krema yaptım,en üste de bol bol hindistan cevizi ve böğürtlenler yerleşince sade ve hafif bir tatlı oldu.... Aslı tam bir kahve canavarı..Arada unutturuyordum ama bu akşam kahve diye tutturdu,kahvesini şekerini sütünü kendi ayarlayıp koca bir kupa kahveyi mideye indirdi....