dört kişilik bir ailenin dünya sürgünü....

cumhuriyet bayramının 85.yıldönümü ve istanbul ışıl ışıl....şimdi orda olmak vardı...29 ekim zaten büyük bir gün,ayrıyeten de aslı şimalin varlığını öğrendiğim gün olarak büyüklüğü var...geçen sene 29 ekim yanlış hatırlamıyorsam pazartesi gününe denk gelmişti,biz de okulca resmi törenlerde görevliydik,çıkışta bir arkadaşa gitmiştik oturmaya,benim içim kıpır kıpır,çünkü düzenimde bir gecikme olmuştu,test alıp arkadaşa gittik,ilkten tek çizgi vardı ve üzüntüyle kafamı testten kaldırdım,bir ihtimal tam testi atacakken tekrar bi baktım ki kızım bana göz kırpıyor ikinci çizgiyle...henüz 4 aylık bile değiliz ama varlığını hissettirdiği anın üzerinden 1 yıl geçmiş kızımın...çok yaşa bebeğim... ramazan bayramında dayısı kızıma BJK li bir badi almış,ileriye yatırım olarak,çünkü ben futbol sevmeyen hatta alakayı sıfır tutan biriyim.neyse efenim bizim kıza bunu bi giydirdik bi sportif hareketler felan...giysiyi üzerinde taşımak buna denir bence...tulumunu giydirdim de normale döndü sakinleşti bız

ktunnel den bloggere da youtube a da giriliyor...yeni öğrendim geç de olsa....

dün sabah 5-6 arasında başladı ilk ateş deneyimimiz.en yüksek değer olarak 38.1 i gördük.yarım saatlik aralarla ölçtük sürekli.Allaha şükür daha yükseğe çıkmadı.ama gün boyu iniş çıkışlar oldu.en çok başında hissediliyordu ateş.tabi bir de normalde yapmadığı şekilde huysuzluğu vardı.akşama doğru normale indi.sabitlendi.arada küçük küçük öksürükleri oldu.yüzünde gülücükler ve bizim şaklabanlıklarımıza karşılık ufaktan attığı kahkahaları görünce ateşin aslı şimali terkettiğine kanaat getirdik.ancak emmesinde belirgin bir azalma oldu.çok nazlanıyo.hala nazlanma sürüyor.şekilden şekile giriyorum acaba böyle emer mi diye.arada da sağdığım sütü biberonla verdim.böyle idare ettik ilk ateş deneyimini.ama çok hazırlıksız yakalandık bu ateşe.çünkü o gece mustafayla 4 e kadar oturduk,ikimiz de acaip uykusuzduk,sabaha da ateş olunca gözlerimiz kayıyordu,yarım saatlik nöbetler tutarak birimiz uyurken diğerimiz aslıyı kontrol ederek öğleye kadar zamanı geçirdik.hatta öyle absürd bi durum oluştu ki,g

bu değişim ve yenilenme hevesi beni kaç gecedir internet başında bıraktı.inadımdan kolay kolay vazgeçemiyorum da.tutturdum illa da yapıcam,becericem bu işi diye.uykusuz kalma pahasına şablon arayışlarımız devam ediyo.ama bi yerden sonra blog şablon da tutmuyor.hani aynı yerden çok dikiş geçince kumaş dikiş tutmaz,aynen öyle,biraz zorladımdı,anında hata vermeye başladı.en son da bu şabloncağız kaldı elimde.ulen ingilizce,hep mi yarım kalırsın,intikamını böyle alıyor benden.yarım yamalak anladığım kadarıyla yardım sayfalarına giriyorum lakin yok işte.neyse burda kalalım, da eski halime de dönemiyorum,diğer blogda hepten yolda kaldım...fontuyu bile değiştiremiyorum,acaip bişi oldu.ucube gii aynen.ama dedim ya azmü cezmü kasdeyledim,öğreneceğim...ve geri döneceğim ilk göz ağrım sayfama...kafa şişirmeyeyim,sadece ne halde olduğumu not düşeyim diye yazdım bunları... aslı şimalle de tam gaz devam ediyoruz,şimdiden tul-i emellere düştüm,amanın katı gıdalara başlayınca ne ederim,bakıcı halleder

çözmeyi henüz başaramadığım bir sorundan dolayı aysarayın(uckisilikmutluluk.blogspot.com) dan uzaktayım...aslı şimalin bu dünyada ben de varım dediği ilk anlarını anlatmaya çalıştığım yazılar aysarayında durmaktadır....bundan sonra kızımın sayfasını ihya edeceğim...

uyuyan meleğim... ben de canım,ben de,hem de çoooookkk.... biraz oynaşmadan sonra uykuya düşen miniğim....(hala beni seviyor....) banyo sefamız.....ne banyo sırasında ne de giyinmede keyfimiz hiç bozulmuyor.. patikleri çıngıraklı...dikkatini çekmedi henüz... fotoyu canlı canlı çekebilmek için zor zaptedilmiş iki ayacık... şapkayı kulaklarına değdirmediği için ahçıbaşı gibi göründü.ha aslı şimal,ha ahçı şimal.... bu da ancak internetten siparişle alabildiğimiz bir bebek .yanına fotoda olduğu gibi koyuyoruz abla bebeği.aslı şimal de ona bakıp gülümsüyo,arada sesler çıkararak kendince konuşuyor...nerdeyse 1 saat onunla ilgilenerek beni aramıyor.. baş (bu dil kime), gövde , ayak... finish

aklıma gelmişken siirtte en sevdiğim iki şeyin fotoğrafını göstereyim istedim...

dün itibariyle üç ayımız doldu,bugün de kontrole gittik...6 kilo ve 62 cm olarak devam ediyoruz...800 gr almış görünüyor...aslı şimalin emmede çok nazlı ve iştahsız olduğunu gözönünde bulundurursak bizim için büyük bir başarı bu grafik.ama bir problemimiz çıktı ki inşallah iyi sonuçlanır.doktorumuz,gaz sancısı var mı diye (hatta ben gereksiz felan dediğim halde) ultrasona yönlendirdi bizi.gaz yoktu ama her iki böbreğinde gölgeler gördüğünü söyledi ultrasona bakan doktor.daha açık ifadeyle böbrek taşı olabilir de olmayabilir de.takip edilmesi gerekecek sürekli.büyüyor mu diye.eğer böbrek taşı ise oluşum sebebinin araştırılacağını ve börekte kalırsa sorun olmayacağını öğrendik.bağırsağa inerse çok ağrı-sancı oluştururmuş...zaten taş değilse (inşallah değildir) sorun olmazmış...şimdilik hiç bir tedaviye başlanamıyor çünkü ne olduğu belli değil..başka hastanelere de görünmek istiyoruz kısmetse,en yakını Batman...endişe etmemeye çalışıyorum çünkü her şey Allah'tan.elimizden geleni yapıy

heyoooooo.....nihayet döndük..bi çok değişiklikle beraber.... artık ana kız bloglarımızı birleştirdik...bundan sonra burada beraber yazacağız...