dört kişilik bir ailenin dünya sürgünü....

annemin m.si benim de babişim....

artık 30 haftamı tam olarak doldurdum.1510 gramlık bie yavruyum ben...salı günü doktorumuza,anneme,babama ve teyzeme gösterdim kendimi,babama benziyormuşum öyle diyolar..bi de ben görsem babamı...benimle konuşuyo,sesini tanıyorum,ama annemin sesinden daha kalın olduğu için biraz irkiliyorum açıkçası,,o yüzden hiç kıpırdamadan bekliyorum.elini annemin karnına koyduğunda şaşırıyor hareket etmediğimde..oysa ki uzaktan seyredince nasıl da dalgalanıyorum.nasıl olsa bu aralar yerim geniş,alabildiğine oynuyorum,egzersiz yapıyorum..pek fptpjenik değilim,çok güzel bi pozumu yakalayamadılar hala...hatta bi ara ayağımı dayadım başıma,bu arada elim de başımdaydı,çok güldüler...uyku hali işte ne yaptuğımı biliyor muyum ben...ama ayağımı net gördüler....bi de babama benzeyen yüzümü...bugün de annem tetanos aşısının 2.dozunu vuruldu,o sıcakta (37 derece) sağlık ocağına yürüyerek gidip geldi...bi de üstüne 2 saat daha derse girdi ardından öğretmen kurul toplantısına katıldı,sonra çarşıya inip terziye

bu aralar annem kaloriyi fazla kaçırıyo heralde..çünkü uyku tutmuyo,sürekli kıpırdanıp duruyorum...yerim geniş belki de ondan..bayaa büyümüş olmalıyım..bu perşembe yani 24 nisanda doktor kontrolümüz var..inşallah gelişimimle ve verebilirsem güzel pozlarımla annemi mutlu ederim(inş.)...23 nisan ne güzel bi gün..çünkü annem evde ve bütün gün benimle olacak...1 mayıs da tatil olsa dimi...bu öneriye canı gönülden destek veriyorum...

farkına varmadan,nasıl geçecek derken,bir solukta,bin yorgunlukla geçiyor günler....birinin gelişini beklemek belki de bu akıntıya çekilen tek kürek,tek teselli...bir şeylerin yeşerip filizlenmesi,hem de içerde bir yerlerde,bizzat hissetmek bunu,nefes nefes saymak....bebeğimi beklemek.hayatımı tümden değiştiren,en azından çoğu alışkanlığımı sorgulatan,bu güne kadar sadece anne olunca bilinecek türden duyguları vererek beni kendime şaşkın kılan bebeğim...ben miyim bu ...ya da ilerdeki halimde kendimi nasıl tanıyacağım,daha nelerimiz değişecek beraber...sadece izliyorum. bugün itibariyle 28 hafta 3 günlük bir ömür geçirdik.anneye bu zaman sürecinde 11 kilo yüklemesi yaptık.kendimiz bu kilonun yalnızca 1.2 kg.nı sahiplendik...bakalım son günümüzde kaça yükseleceğiz.kiloyla derdim yok ama çalışan ve kendini az çok kollamaya çalışan biri olarak kilo artışı sıkıntı veriyo.ev hanımı olsam Allah biliyo,hiç rahatımı bozmam.aman kıyafet üzerime yapışmasın,öğrencilerin dikkatini çok çekmeyeyim,vs

daha doğmadım ama naklen yayın yapıyor annem bana...inşallah elim kalem tutunca buraları ben doldurucam..şimdilik annem ne derse o olur...beni bekleyin...