dört kişilik bir ailenin dünya sürgünü....

Kalbe kalp denmesi sürekli değişim halinde olmasından ileri gelir...Dün neydim bugün neyim,ne hissediyorum...Gafletin nimet olması da bundan kaynaklanıyor zaten...Düşünüyorum da hep bunalım hali,derinlerde hissetme olayları,hayatı zindan ederdi..Benim için öyle olurdu herhalde... Bu sabaha iyi uyanmam biraz da oldukça geç denecek saatte kalkmamdan mütevellit...Nicedir en geç 7.30 da uyanıyordum,bugün 11 e kadar sıkıntılı da olsa tembellik yapmış oldum.Bir ara Yusuf'un parmaklarını burnumun içine sokmasıyla canhıraş bir çığlık attığımı hatırlıyorum,saçımı çekiştirdiğini felan...Sonrası yarı uyanık yarı uykulu bir kaç saatti... Kalktığımda çocuklar mucizevi bir kahvaltı yapmışlar,oynuyorlardı,temizlik yaptık,çizgi film izledik,uyudular 16 ya kadar,sonra da markete yolladım onları babalarıyla..Ben de iftar için yiyecek bir şeyler hazırladım...O saatler tam da günbatımının mutfağa değdiği anlara denk geldi,masa üstündeki balıklarımız turuncu turuncu parlıyorlardı.Zaten güneş turunc

Yine bir kasvet,karmaşa,huzursuzluk bir sürü soruyla birlikte bu aylarda geliyor...Çözüme yönelik aklıma gelenler de öyle az ki...Halsizlik,üstüne yoğunluk,çocuklar ....Yuvarlanma şeklinde geçen bir ay... Ne derse girmek ne de ders işlemek geliyor içimden...Bu akşam Mustafa'ya seneye bir senelik izin mi alsam dedim en sonunda...Biraz mola versem,ihmal ettiğim çocuklarıma kendimden bir kaç parça daha feda etsem diner mi iç sıkıntım...Bitmek bilmeyen emellerim hayallerim sakinleşir de yakamı bırakır mı bir süre... En son darbeyi vuran,sorularımı kabartan,yaramı kanırtan yazılar sevgili deli annemden geldi,o yazdıkça ben depreştim,depresifleştim...Kızın seneye okula gidecek olması,dahası ikiden fazla seçeneğin olmaması,hani der ya öğrenciler iki şık arasında kaldım aynen öyle işte...Ya anaokulundaki sıkıntıya devam edeceğiz,her sabah ağlaya sızlaya binbir stresle onu anaokuluna bırakacağım,ya da bilmediğim başka bir sıkıntıya ilkokula yol alacağız...Şu anda çok konuşulan bir