yazmayınca kelimeler unutuluyor,hafızanın zayıflığına yenik düşüyor..gün içinde yazarak unutmaya çare olabileceğim olaylar gelişiyor..yeni bir kelime telaffuzu,şarkı söyleyişi,aklınca espri yapması,beni güldürmesi,hayvanları konuşturması,bebekleriyle diyalogu,ya da saçma bir hareketi...hiç önemli değil....çünkü eskiyi hatırlamada ve aklımda canlandırmada yetersiz kalıyorum..aslı acaba 3 aylıkken napardı,ben nasıl zaman geçirirdim deyince bir bakıyorum unutmuşum hepsini sanki..allah korusun alzaymı felan olursam net hatırlarım heralde...işte bu anda kayda geçmiş yazı-anı-foto ve videolar önem kazanıyor..dün akşam ve halen aslının eski kayıtlarına bakıyorum,ne değişikmiş,sesleri,kelimeleri,onunla vakit geçirişimiz...saçları kısa kıvırcık mış..şimdi uzun,dalgalı..dişler iki tane önde...acaip bir büyüme mucize bu....algılayamıyorum.....bu şimdi aslı mı diyorum kendi kendime...bir tek o neşeli gözler ve gülmelerin çınlaması hiç değişmemiş...hep aynı kızım ...nerde olsa tanırım bilirim...o