Yeni yollar

Yine yol göründü gurbete diyemeyeceğim çünkü bu seferki istikamet ana-baba memleketine doğru..Yan ilçe olsa da ata toprakları orası ...Tayini düşünüp durup,çok kararsız zamanlar geçirip nihayet son dakikada Şebinkarahisar'ı tayin listesinin en başına yerleştirdik...İyi mi ettik kötü mü bunu zaman gösterecek ama yavaş bir hayatı özlediğimden beri gözümde tütüyordu oralar...En azından çocuklar küçük bir ilçede,küçük okullarda,herkesin tanış olacağı bir ortamda büyüyecekler bir süre...En güzeli de yediğim yumurtanın sütün kaynağını bileceğiz...Organik mi gdolu mu şüphesi taşımadan,bizim köylerin etini sütünü temin edebileceğiz...

Hali hazırda ev tutuldu,aslı anaokuluna kayıt edildi,Mustafa görevine imza attı...Bugün de benim okulum belli olacak..Ya imam hatip lisesi ya da öğretmen lisesi olacak gibi görünüyor..Çok şükür bugünlerde haberlerde çokça konuşulan açıkta kalma riskim yok,kadromuz var ilçede...Allah diğer öğretmenlerimizi de mağdur etmesin..Eşimden ayrı kalmadım çok şükür ama ayrı kalmak,kavuşamamak çok kötü çok zor bir durum...

Bu yaz hız sınırlarını aştık,uzun yollar katettik...Korktuğum başıma gelmedi..Sorunsuz kusmasız,ağlamasız yolculuklar yaptık..Halen de iki yolculuk daha var gözümde büyüyen ,inşallah onlar da sıkıntısız geçer....

Haziran sonunda Bursa'ya gitmiştik süt kardeşlerimizin yanına..Orda bir hafta kaldık,özlem giderdik...
Daha sonra bir emri vaki yapıp kendimize kızkıza (tek erkek Yusuf'tu) Avşa'ya yollandık..Benim için yorucu olsa da çok eğlendi çocuklar..Denizin hakkını verdiler,sudan çıkmamacasına doydular ....Sonra anne-baba yanına Giresun-Alucra'ya bizim köye gittik..Ramazan'ın yarısına kadar ordaydık...Ordan da tekrar İstanbul'du istikamet....Bayramı evde geçirmeyelim,hem kurban bayramında gidemeyiz diye bu sefer alelacele Adana'nın taştan tollarına vurulduk...Akçatekir yaylasında 3 gün sonra Adana merkezde 4 sıcak ve yapışkan gün geçirdikten sonra döndük bu sabah...Ve ne güzel ki yağmur vardı İstanbul'da...Her İstanbul'a dönüşümüz "ne harika bir şehir Allahım" diyerek başlıyor..Burayı bırakıp gitmek çok koysa da bana tekrar dönme ümidim sakinleştiriyor beni...Her yere bir süre göremeyeceğim diye hasretle bakıyorum...

Üniversite yerleştirmeleri de sonuçlandı...Pek de yüksek olmayan hedefime erdim...Afyon Kocatepe Üniversitesi'ne geçmiş bizim CBS (coğrafi bilgi sistemi)..Bir de bana sürpriz yapmış...Uzaktan eğitim olmasına rağmen finaller Afyon'da olacakmış...Yalnız bu habere ne çok sevindim bilemezsiniz...İki yarıyılda toplam iki hafta tek başıma Afyon'da olacağım...Final çalışacağım..Tek başıma takılacağım..Hayali bile nefes aldırıyor bana..Çünkü öğrencilik yıllarımı öyle özlemişim ki ders çalışmanın hayali bile şimdiden beni havalara uçuruyor...

Haftaya da Afyon'a kayıt yaptırmaya gideceğiz oğlumla...Velim olacak benim :))  Ön kayıt bilgi formunda "veli" bölümü var...Ne dolduracağıma karar veremedim...Baba-anne vs.. yazmışlar...Reşitim,veliye ihtiyacım yok gibi bir alternatif de yok..Mecburen babam olacak velim  hahayyt..Bu yaştan sonra hem de...

İşimiz çok daha nakliye bile ayarlanmadı..Ev her zaman ki gibi darmadağınık..Böyle giderse olduğu gibi kutulayıp vereceğiz nakliyeye..Öyle görünüyor...

Artık bu maceranın fotoğraflarını geniş bir zamanda ekleyeceğim...Uykusuz bir oniki saatten sonra ancak bu kadar mecalim var...vesselam....