Tüm insanlarla ortak noktamız yalnızlığımız..bana bu yazıyı yazdıran,sesimin yankılanmasına duyduğum ihtiyaç hepsi bundandır…bazen olur ki mutfak camından bağırasım gelir,diyaframımdaki kasvetli tüm havayı ve kalbime çöken o karabasanı bir nefeste atıvermek için…bazen telefona gider elim,yakın olabildiklerimi ararım,gidebilirsem ben giderim yanlarına,gidemeyeceksem de onları çağırırım,ama o da kafi değil..çünkü öyle biri olmalı ki senin yalnızlığını senden önce hissedip yanında belirivermeli…burada ondan da yoksunum…
Asıl itibariyle severim yalnızlığı,tek başına film izlemeyi,hele bir şeyler okurken kesinlikle dikkatim bölünmemeli…ama arada bir özleyeyim yalnız geçirdiğim saatleri…bugün cbs kursundan erken bıraktılar,2 saatim vardı bana ait…ama ne yapacağımı bilemeden,kime yanacağımı bilemeden geçti…sürtüp durdum sokaklarda..ne kadar varoş değil mi halim..ne bir kafeye gidip kahve+kitap sıradanlığını yapacak ne de güneşin parlak ışıklarını içimde hissedip paylaşacak keyif vardı…
Eve gelip kendi döngümün rutinlerine devam ediverdim..tek değişiklik çocukların hasta olması benim bağıramayacak denli kısılan sesimdi…hasta olan yatar,değil mi,yatmalı yani bence..ama göğüsleri ıslık çalan,burunlarından sümük,gözlerinden çapak eksik olmayan çocuklarım onca kusma seansları arasında bir dakika durmuyorlar yerlerinde..küçük sehpaya tırmanıp büfeyi indirmeye çalışıyor,kafa göz yara yara..kız ayrı telde..kağıtları lime lime kesip yerlere atıyo..küçük o kağıtları bulup yiyor ve kusuyor..anne deliriyor..ama ses yok..mecburen sakin bir anne….
Kendi annem ve babam bende iki gece kaldılar sadece,eşi çalışmayan çocukları da ilkokula giden abimde ise 2 hafta..ki ben çalışıyorum,evde yemek olmuyor,ya da hasta oluyor çocuklar..birine çok ihtiyaç duyuyorsun ama vermeyince Mabud neylesin Sultan Mahmut…hiç yazasım yok,yazdığımı okuyasım da yok…bence evde iki çocukla kalan bir anneden daha zoru,hiç yardım alamadan akşam iki çocukla mesaiye devam eden çalışan anne olmak…
bunlar da "ahh ne güzel bir pazar geçirdim" diyeceğim bir yazı için hazırlanmışlardı..ama "ne hazin bir hafta içi"ne dekor oldular...
Yorumlar