Az laf çok foto-3

-



Çokça saçmalama isteği doğuran bir gündeyim…En başta ise Teoman’ı arayıp bana özel bir mesaj yayınlamasını isteğimi söylemek vardı.…Bu isteğimi evi süpürürken bolca şarkılarını makinenin sesine eko yapıp bastırdım…

Daha sonra ilk kutlama mesajı İETT ’den gelince 19 yıllık beraberliğin hatırına bu şerefin en çok ona yakıştığını düşündüm…(11 yaşımdan beri pasom var)Umredeki öğrencim aradı,sonra başka öğrencilerim,arkadaşlarım…İlk defa kutlama havasına girdim ben…

Hele Cuma günü iki sınıf birleşip lahmacun partisi yapmamız akla zarar bi faaliyetti..Zarif öğrencilerimin doğum günüm için planlarıymış bu…Yiyip hemen olay mahallinden uzaklaştım ki zehirlenmeyeyim..Allah günah yazmasın,insan burnunu tıkayıp yemeli lahmacunu…Hele yemiyorsa hiç o ortamda da bulunmamalı…

Öğleden sonra ablam geldi,annem de vardı..Kız kıza pasta yaptık,annem bişi (pişi) kızarttı…Annemin kınayıcı bakışları ve cıkcıklarıyla mum yaktık,üfledik,felan…(annem şubatın kaçında doğduğumu bilmiyor bu arada)

Ee işte lafın kısası “bugün benim doğum günümdü”,geldi geçti…..






 anneannenin isimlendirmesiyle "böğürtlen göz"lüm


 eski çıngıraklar dünya oldu,bir fırçayla....

  
iki resim arasındaki fark,o minik dudakları bitanemin....


 günümü güzelleştiren miniklerim....tabi şimdi boyları epey uzadı,erken kalkan yol alır misali








dişleri kaşınıyor besbelli...


 7 numaralı bakış...

                                                         
                                                            iki resim arasındaki fark:))


mutlu pazar,ertesi ne yazar?

Yorumlar

Unknown dedi ki…
doğum günün kutlu olsun nice senelere :)))
27 Şubat 2012 10:10
pelinpembesi dedi ki…
yeni yaşın kutlu olsun! en güzel yaştasın:))
27 Şubat 2012 21:25
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

B

-
  Bazen bulunmak istemiyorum. Sanırım ayda bir bu ruh haline giriyorum. İnziva isteği de diyebiliriz ya da görünmezlik pelerinine bürünüp etrafa görünmeden yaşamaya devam etmek. Sabaha iyi başlamıştım, neden böyle oldum gene, bilmiyorum. Kendimi sakinleştirmenin bir yolunu bulmalıyım. Her ay bu çözümsüzlüğü yaşamayı göze alamam…Sakin ol ve bir bardak çay iç Fatma… Çay iç ve eski fotoğraflara bak Fatma… Ne göreceksin, ne hissedeceksin bakalım… Özlem... Alışkanlıklar… Sevdiğim bazı işler… Türkçe kitap okumak, saatlerce bir kitaba dalıp zamanı unutmak, bardağımdaki çayın soğuması ve Jelibon’un kucağımda derin bir uykuya dalması. Balkonda ardı ardına sigara içip Candy Crash oynamak… Gerçi özlediğim şey sigara değil de o andaki rahatlığım ve gafilliğim… Bıkana kadar fotoğraf çekmek… Bir yaprağa, minik bir çiçeğe ya da çocuklarımın bir mimiğine odaklanmak ve gene zamanı unutmak… İstediğim anda hareket edebilmek ve deniz kıyısında ya da ormanda olabilmek… Mevsimlerin değişimini do
Devamı

evli evine,köylü köyüne...

-
Resim
artık annem kendi sayfasına dönüş yaptı,eksikleri olsa da insanın evi gibisi yok değil mi..zaten iki kişiye de bir sayfa dar geliyordu...artık bol bol foto yükleyip haberlerimi burdan vericem.annem de artık kendi sayfasına yazı mı yazar,resi mi çizer,bilemicem... sayfamdan da görülebileceği üzere 4.ayımı devirdim annem de bi devrim yapıp beni yemeklere boğdu,adına katı gıda deniyo ama ne katısı,hepsi sıvık....akıp gidiyo boğazımdan aşağıya...tabi bazen o akışı tersine de çevirebiliyorum,hele de yeni bir kıyafet giymişse... havalar daha yeni yeni soğudu,ben de astronot deniyormuş,o zımbırtıyı giyip öylece geziyorum...(ben etrafı seyredip pozlar verirken annem de kilolarına katkıda bulunan künefeleri lüpletiyor...neyseki hafif bi diyete başladı da kesti...) düşünsenize...dışarı gezmemiz hep aynı düzende...evden çıkıp malum güres caddesi (kendisi siirtin çakma istiklali-aynı zamanda tek caddesi gibi),(adapazarında da çark caddesi var)ne ulaşıyoruz,diyarbakır kadayıfçısında oturuyoruz,soh
Devamı

Yeniden Başlayabilmek

-
 Çok iyi bir öğretmendim, öğreticiydim, çünkü öğrettiklerimle yeniden öğrenmeyi de çok seviyordum. Amacım severek hevesle öğretmek, gönülden gönüle bir köprü kurabilmekti. Bitirdiler. Sistemden daha çok kendimi sorguluyorum hangi davranışım sebep oldu buna, davranışım yanlış mıydı gerçekten, dışardan bakıldığında neye göre yanlıştım, nasıldım... Çözemiyorum, çözemediğim için de hala kurcalıyorum, iyileşip atlatamıyorum bu eşiği. Bu travma ilişkisini bitiremediğim için yeni bir başlangıç için güç bulamıyorum kendimde. Adım attım sayılır, Hukuk okumaya başladım ama hala adapte olamadım, sorulara cevap yok, aksine daha da artmakta...Daha önceki kırılmalar enerjimi öyle harcamış ki yeni bir meslek edinmek için heves kalmadı. Bunun da başına bir şey gelir mi, nasıl adım atmalıyım, halbuki daha önce de dikkatliydim, adil ve dürüst olmaya çalışıyordum, acaba şimdi daha farklı mı davranmalıyım...Ne dini ne hukuki ne de ahlaki referanslar bana ümit vermiyor, motive etmiyor...Hepsinin eğrilebild
Devamı