Beşinci ve Altıncı Gün

-
 Dün yazmayı gece yarısına bırakınca unutuvermişim, hepsi bir arada olsun bugün. Belki de yazılacak bir şey yoktu fazlaca, ondan yazamadım. Aslı sabah iyi değilim deyince okula gitmedi, Yusuf da onun sayesinde evde kaldı. Önemli bir şey yoktu ama onun hastayım deyişi bile beni de hasta hissettirdi. Tüm gün mayışık halde geçti. Bugün ise dinamiktim oldukça. Evi toplayıp süpürdüm, öğlen için çorba yaptım, herkes yemeğini yiyince de parka ve pazara gittik bebeklerle. Parkta yorulunca pusetlerinde uyudular, ben de rahatça alışverişi tamamladım.

Pazar çok kurnazlıkların döndüğü bir yer. Köy yumurtası diye çiftliklerden gelen koli koli yumurta tezgah altında müşteri bekliyor. Bütün köy tezgahlarını dolaşıp en az yumurta satan teyzeden aldım yumurtalarımı. Sordum ekstradan yem veriyor musun diye yok dedi. Artık çok da sorgulayacak durumum yoktu, aldım gitti. Haftada 20-25 yumurta birikiyormuş. Sütü de kendi yetiştirdiğinden yem veren bir teyzeden sabah almıştık, 8 kilo bile zor yetiyor bize. Onu da mayalamıştım zaten. Nihayet kış sebzelerine geçiş yaptık, ilk pırasayı pişirdim bugün. Kalmadı bile. Genelde tek çeşit yemek oluyor bizde. Yanına da yoğurt yada salata koyuyorum sofraya. İki veya daha fazla çeşit olursa bizimkiler çabuk doyduğundan ya yenmiyor yada yarım kalıyor. Tek yapınca hepsi bitiyor.

Pazar eşyaları ile bebekleri pusetle taşıdım yol boyunca. Yokuş çıkarken fazla zorlanmamıştım ama şimdi hissettiriyor yorgunluğu. Spor niyetine deyip yürüdüm işte. Şimdi de çocukları bıraktım babalarına, kendi odama çekildim, biraz dizi izlerim yada dolanırım nette. Ve dünden beri çay içmedim, acaip çaysadım, birazdan koca bir demlik doldurmalıyım...Vesselam..

Yorumlar

hüznün tadı dedi ki…
Tek çeşit yemek en iyisi aslında. Her gün taze taze pişer ve herkes yer. Bizim evde çok yemek seçildiği için işim zor biraz. Her akşam bir sonraki günü düşünüyorum. Ne yenecek? Diye. Karar verince rahatlıyorum.
11 Ekim 2017 18:28
Ayşe'nin Kozası dedi ki…
Köylü pazarına gitmiyorum artık fazlasıyla dolandırıldığımdan, bir tavuğum olsa diye çok istiyorum, yoğurt mayalamayı öğrendim burada, hep taş gibi yoğurtlarım, tarifini anlatacağım sana planların gerçekleştiği bir günde..
12 Ekim 2017 07:37
pinus dedi ki…
Sevgili Hüznün Tadı; ben artık zorla da olsa yemelerini istiyorum. Yoksa çocuklara kalsa hepsi farklı seviyor, ama bazen ortak nokta buluyorum, misal kız kuru fasülyeyi sever, oğlan da içinde varsa etleri seçer yer, bebekler de ezersek yerler gibi...

Ayşecim, yoğurtlarım da benim gibi ayran gönüllü...Azıcık kaşıklasam sıvı hale dönüşüyor. Çok isterim taş gibi yoğurdum olsun...
12 Ekim 2017 20:45
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

B

-
  Bazen bulunmak istemiyorum. Sanırım ayda bir bu ruh haline giriyorum. İnziva isteği de diyebiliriz ya da görünmezlik pelerinine bürünüp etrafa görünmeden yaşamaya devam etmek. Sabaha iyi başlamıştım, neden böyle oldum gene, bilmiyorum. Kendimi sakinleştirmenin bir yolunu bulmalıyım. Her ay bu çözümsüzlüğü yaşamayı göze alamam…Sakin ol ve bir bardak çay iç Fatma… Çay iç ve eski fotoğraflara bak Fatma… Ne göreceksin, ne hissedeceksin bakalım… Özlem... Alışkanlıklar… Sevdiğim bazı işler… Türkçe kitap okumak, saatlerce bir kitaba dalıp zamanı unutmak, bardağımdaki çayın soğuması ve Jelibon’un kucağımda derin bir uykuya dalması. Balkonda ardı ardına sigara içip Candy Crash oynamak… Gerçi özlediğim şey sigara değil de o andaki rahatlığım ve gafilliğim… Bıkana kadar fotoğraf çekmek… Bir yaprağa, minik bir çiçeğe ya da çocuklarımın bir mimiğine odaklanmak ve gene zamanı unutmak… İstediğim anda hareket edebilmek ve deniz kıyısında ya da ormanda olabilmek… Mevsimlerin değişimini do
Devamı

Yeniden Başlayabilmek

-
 Çok iyi bir öğretmendim, öğreticiydim, çünkü öğrettiklerimle yeniden öğrenmeyi de çok seviyordum. Amacım severek hevesle öğretmek, gönülden gönüle bir köprü kurabilmekti. Bitirdiler. Sistemden daha çok kendimi sorguluyorum hangi davranışım sebep oldu buna, davranışım yanlış mıydı gerçekten, dışardan bakıldığında neye göre yanlıştım, nasıldım... Çözemiyorum, çözemediğim için de hala kurcalıyorum, iyileşip atlatamıyorum bu eşiği. Bu travma ilişkisini bitiremediğim için yeni bir başlangıç için güç bulamıyorum kendimde. Adım attım sayılır, Hukuk okumaya başladım ama hala adapte olamadım, sorulara cevap yok, aksine daha da artmakta...Daha önceki kırılmalar enerjimi öyle harcamış ki yeni bir meslek edinmek için heves kalmadı. Bunun da başına bir şey gelir mi, nasıl adım atmalıyım, halbuki daha önce de dikkatliydim, adil ve dürüst olmaya çalışıyordum, acaba şimdi daha farklı mı davranmalıyım...Ne dini ne hukuki ne de ahlaki referanslar bana ümit vermiyor, motive etmiyor...Hepsinin eğrilebild
Devamı

evli evine,köylü köyüne...

-
Resim
artık annem kendi sayfasına dönüş yaptı,eksikleri olsa da insanın evi gibisi yok değil mi..zaten iki kişiye de bir sayfa dar geliyordu...artık bol bol foto yükleyip haberlerimi burdan vericem.annem de artık kendi sayfasına yazı mı yazar,resi mi çizer,bilemicem... sayfamdan da görülebileceği üzere 4.ayımı devirdim annem de bi devrim yapıp beni yemeklere boğdu,adına katı gıda deniyo ama ne katısı,hepsi sıvık....akıp gidiyo boğazımdan aşağıya...tabi bazen o akışı tersine de çevirebiliyorum,hele de yeni bir kıyafet giymişse... havalar daha yeni yeni soğudu,ben de astronot deniyormuş,o zımbırtıyı giyip öylece geziyorum...(ben etrafı seyredip pozlar verirken annem de kilolarına katkıda bulunan künefeleri lüpletiyor...neyseki hafif bi diyete başladı da kesti...) düşünsenize...dışarı gezmemiz hep aynı düzende...evden çıkıp malum güres caddesi (kendisi siirtin çakma istiklali-aynı zamanda tek caddesi gibi),(adapazarında da çark caddesi var)ne ulaşıyoruz,diyarbakır kadayıfçısında oturuyoruz,soh
Devamı