Dördüncü Gün

Pazartesinin artık telaş yapacak bir yanı kalmadı benim için. Tek sıkıntım çocukların kahvaltılarını zamanında yapabilmeleri. İkizler de yumurtalarını tam yemişlerse sabah iyi başlamış demektir. Okullular evden çıkınca bizim zamanımız başlıyor. Çay demlenene kadar ortalığı topluyorum, bebeklerin bacağıma yapışmaları durumunda dikkatlerini çekecek bir ortam hazırlıyorum, minderlerden ev yapmaya bayılıyorlar. Kısa bir kahvaltım oluyor, öyle keyif lüksüm yok. Son çayımı beş dakikalığına balkonda içiyorum bir sigarayla beraber o sırada bebeklere de çocuk şarkısı açıyorum. Kaldığım yerden devam ediyorum işlere. Evi toparla, öğlen için kolay bir yemek, bebeklerin meyve öğünü derken çocuklar geliyor. Bugün Mustafa da geldi yemeğe. Yemek sonrası ise günün en sevdiğim saatleri oluyor, bebekler mayışıyor tok karnına, hemen uyuyorlar. Ben de 1-2 saatliğine ki bu süre kesintili de oluyor çoğu zaman, dinlenmeye çalışıyorum. Uyandıklarında yoğurt yiyorlar, çocuklar da okuldan gelmiş oluyorlar. Bebekleri alıp sokağa çıkıyorum. Sokakta çocuk fazla, sesi duyan geliyor. Bugünün benim için en hoş sürprizi tekrar açan hanımelleri oldu. Kokusunu nerede olsa alırım, uzaktan bile olsa  fark ederim ve canlı canlı koklamazsam içimde kalır. Komşunun bahçe tellerinden bir kaç dal koparttım, evde bir fincana yerleştirdim. Şimdi salona girdikçe hafiften bir alıyorum ya kokusunu mest oluyorum.




Bu akşam televizyonu karıştırırken tedavülden kalkmış bir diziye rastladık, çocuklar da sevdi, ben de seyredilebilir buldum şimdilik. İlk defa bir türk dizisi izledik ne zamandır. En son Leyla ile Mecnun'u seyretmiştik ailecek. Halbuki bebekler gece uykusuna geçince dün akşam olduğu gibi çin daması oynayacaktık, yarına erteledik.